ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
این وبلاگ هیچ مسئولیتی در قبال مسائل احتمالی که گریبان گیر خوانندگان میشود ندارد !
به جای اورانیوم 238 این بار تیپالیم 321 (Tipalum 321)با پس ماند های خطرناک تر از خود ؛ ایزوتپ های بولیوم86(Bulium 86) و دولیم 91(Dulium 91) .
ایران این عنصر خطرناک و کمیاب را از دل خاک و گیاهان استخراج کرده و پس
از تولید کیک سبز آن را در سانتریفوژهای کاملا بومی به نام کوشکلان
(Kushkallan)غنی کرده و به غلظت 321 میرساند که این کار مستلزم تلاشی طاقت
فرساست .
برای غلبه بر این سختی و کاستن از خطرات خارجی از سیاستی بس عجیب کمک گرفته
است به جای تمرکز سایت های هسته ای , این بار پراکندگی را مد نظر قرار
داده و تقریبا در تمام روستا های غرب سایت های کوچک با تعداد فراوان را
ایجاد نموده و در حال غنی سازی هستند .
راکتور هایی که تیپالیوم میسوزانند از تکنولوژی ساده ودر عین حال مبتکرانه ای برخوردارند.
تیپالیوم را با ساختاری خاص در راکتور ها کار گذاشته و ابتدا با کمک گرفتن
از یک سوخت ثانوی گرمای لازم جهت استارت فعل و انفعالات هسته ای تیپالیوم
را ایجاد کرده و پس از آن تیپالیوم خود شروع به سوختن نموده و گرمایی شدید
تولید و سریعا به ایزوتوپ های بولیوم و دولیوم تبدیل میشود که دولیوم به آسانی و در حین سوختن تیپالیوم در فضا پراکنده شده ولی بولیوم در کف
راکتور باقی میماند و کوچکترین حرکت یا فشار هوا آن را پراکنده ساخته و اثراتی سنگین بر جای میگذارد .
پی نوشت : بعدا مینویسم !
هر هر هر
بی مزه!!!!!!!!
مواظب باش نگیرنت؟؟؟
چقدر تو واسه این عکسا زحمت کشیدی!!!!!!!!
خیلی کشیدم خلیلی