تکراری شده ام !

هر گاه به عقربه های ساعتم مینگرم؛ به فکر فرو میروم

و دل خوش به آن که ، در مسیر تکراری زیستن تنها نیستم.

با این تفاوت که آنها همچنان به پیش تکرار میکنند ،

ولی من گاهی به پیش ، گاهی به پس و گاهی در جا .

نمیدانم معادله زندگیم را چه کسی و بر روی چه کاغذی نگاشته اند

و حل شدنم به مچاله شدن و دور انداختن می انجامد یا طرح معادله ای دیگر و باز هم تکرار  !

در هر صورت گویا :

زندگی باید کرد
گاه با یک گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه با روییدن در پس این باران
گاه با خندیدین بر غم بی پایان !