آمار نامه !

آمار نامه

تاس اندازیم و سکه روز و شب

عاقبــت شیری نیامد ای عجب!

یا که آن سکه بُود ، اندی اُریب!

یا که در طالع بُود سهم و نصیب

تاس ها انداختم در تخته ای !؟

لیک پنجی آمـــد و تک نقطه ای

چاره جستم پیش یک فرزانه ای

او جوابـــــــم  داد با آمـــــــاره ای!

او بگفتـــــا بـــاز بنداز ای پسر

تا بیابی جفت شش یا شیر نر

ارنفست و مارکوف و یتس و فیشر

داش جـــــواد و کارلین و پورت و نپر

بار هــــا و بارهــــا انداختــنــد ...!

تا که این فرمول ها را ساختند

هر ورق از جــــــــــــزوه ی آمار ها

نامـــــــی از امیــــــــــد دارد بارها!

هه‌ر خه‌ۆێ بوو !

هه‌ر خه‌ۆێ بوو

 

له ئـــــــه‌م  دونــــــیا دڵــــم خۆش به دڵـــــێ بوو

سه‌رم ســـــــــووڕی چریـــــکه‌ی بولبــــــولێ بوو

 

دڵم زوخـــــــــاوی لــــــــێ ده‌ڕژا هـــــه‌مــوو ده‌م

زه‌ویم تاریــــــک و ئـــــــاسمانم تــــــــــــه‌می بوو

 

وه‌کـــو په‌روانـه هــــه‌ر چـــــه‌ن ســـو ڕی خواردم

بــه‌ڵام ئــــــــه‌و  هه‌ر نیـــگاهــــێ بــێ منـــی بوو

 

دڵی مــــــــن وه‌ک دڵـــی عــاشــــــق ده‌لـــــه‌رزا

بـــه‌ڵام ئه‌وهــــــه‌‌ر دڵـێــکی هێــــــــــمنی بــــــوو

 

وه‌کوو خۆر بوو وه‌کــوو مانگ بوو هـــــــــــــــه‌وا بوو

له هه‌ر کـــــۆێ دا کـــــــــــه ئه‌و بوو دڵ له‌وێ بوو

 

شه‌وێ هه‌ستام گــــــــــه‌ڕام بـــــۆ دڵ نه‌مـــا بوو

له کۆێ بوو دڵ؟! نـــــــه‌بوو دڵ! هه‌ر خــــه‌وێ بوو

   امید    ۲۲/۳/۱۳۸۸

      

نلسون ماندلا !

از خدا پرسیدم: خدایا چطور می توان بهتر زندگی کرد؟
خدا جواب داد :گذشته ات را بدون هیچ تاسفی بپذیر،                           
با اعتماد زمان حال ات را بگذران    و بدون ترس برای آینده آماده شو.
ایمان را نگهدار و  ترس را به گوشه ای انداز .
شک هایت را باور نکن و  هیچگاه به باورهایت شک نکن.
زندگی شگفت انگیز است فقط اگربدانید که چطور زندگی کنید  
مهم این نیست که قشنگ باشی ، قشنگ این است که مهم باشی  ! حتی برای یک نفر
مهم نیست شیر باشی یا آهو مهم این است با تمام توان شروع به دویدن کنی
کوچک باش و عاشق... که عشق می داند آئین بزرگ کردنت را
بگذارعشق  خاصیت تو باشد   نه   رابطه خاص تو باکسی
موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن
فرقى نمی کند گودال آب کوچکى باشى یا دریاى بیکران... زلال که باشى، آسمان در توست.

روئیای وصال (۱۳/۲/۱۳۸۷) !

چندیست که دیدار تو را منتظرم من
چندیست که  در خواب تو را مینگرم من
چندیست  که با ماه در آن خلوت شب ها
با یا د رخت تا   به سحر   می سپرم   من
چندیست که بیچاره دلم بی سر و  سامان
چندیست که با سیل غمان سر به گر یبان
چندیست که  فرهاد بخواند غزل من
مجنون ؛ کند چاره ی درد دگر من
داغ دل من را  که  لاله دید ، بپژمرد
ای وای از این بلبل بی بال و پر من
کابوس  فراقت  بچید   بال  و   پرم را
رؤیای  وصالت  بود  امید  دل  من  

آه من یا داد تو؟